نویسنده: حمید صنیعی‌منش
در یادداشت‌های قبلی که درباره موسیقی و تحولات اجتماعی نوشته شد غالبا به موسیقی‌های راک و رپ اشاره و گفته شد که این گروهها و دسته‌های موسیقایی تقریبا خود به عنوان یک نهضت اجتماعی و خرده‌فرهنگ شناخته می‌شوند. نکته دیگری که ذکر شد آن بود که نیمه دوم قرن بیستم چشم انداز بزرگی از همین تحولات فرهنگی و اجتماعی است و آمریکا، انگلیس و آلمان تقریبا بیشترین تحولات را شاهد بوده‌اند.
اما نباید فراموش کرد که همراه با موسیقی معترضانه و تحول‌خواهانه موسیقی معنویت و عاشقانه هرکدام از هرسو به جذب مخاطبان و علاقه‌مندان خود دست زدند. در یادداشت موسیقی عصر نو (معنویت) در این‌باره مفصلا صحبت شد.
یکی از همین گروهها متشکل از دو آلمانی با نام‌های دیتر بوهلن و توماس آندرس است که با انتشار یک تک‌آهنگ بنام « تو قلب منی، تو روح منی» you are my heart , you are my soul از شهرت و محبوبیت جهانی برخوردار شدند و بعد از آن، گروه خود را Modern Talking نام نهادند.
این گروه موفق، درست در زمانی کار خود را به اوج رساندند که گروه‌های دیگر مشغول خواندن ترانه‌هایی علیه جنگ و در دفاع از حقوق انسان‌ها و محیط زیست بودند. درست است که آن گروهها مانند «پینک فلوید» در کار خود موفق بودند ولی همیشه موسیقی رسالت مهم عشق و رمانس را دنبال می‌کند و طرفداران خاص خود را دارد. بنابراین ترانه‌های مدرن تاکینگ که از همخوانی خوب شعر و موسیقی برخوردار بود و یک ترانه واقعی به حساب می‌آمد به سرعت بازار خود را پیدا کرد و مردم اروپایی و آمریکایی و حتی آسیایی را به خود جذب کرد.
یکی از خصوصیات مهم این گروه این بود که ضمن اینکه یک زوج آلمانی آن را تشکیل داده بودند تمام ترانه‌ها را با زبان انگلیسی می‌خواندند و همین عاملی بود برای گسترش و پخش آثار آنان. علاوه بر این، تیپ و مدلینگ این گروه -که در ایران نیز از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار بود- برای داغ شدن یک زوج سلبریتی بسیار مناسب بود.
اما عنوان این گروه یعنی Modern Talking که در ترجمه به فارسی از آن می‌توان به گفتار نو یا سخن جدید نام برد، در فضای ملتهب فکری و فرهنگی نیمه دوم قرن بیست بسیار جذاب می‌نمود و باعث می‌شد تا جوانان و تشنگان کلام نو و جویندگان راه جدید بتوانند مراد خود را در میان ابیات و قطعات موسیقی این دسته پیدا کنند. این عنوان فقط یک اسم صوری نباید باشد و در حقیقت به معنای آن است که در پس ترانه خود پیام جدیدی برای بشریت دارد. آزادی، عشق، انسانیت، برادری و سخن گفتن از واژه‌هایی که کمتر در میان آهنگ‌های غربی دیده می‌شد مانند جان، روح و قلب به یک نوعی شنونده‌ها را به فطرت و گذشته خود سوق می‌داد و عامل دیگری برای جذابیت و موفقیت خود بود.
مدرن تاکینگ در ایران نیز بدلیل پتانسیل بسیار خوبی که در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ برای موسیقی اروپایی و حتی خرده فرهنگ‌های غربی و شرقی وجود داشت به سرعت جای خود را پیدا و جوانان مشتاق را با خود همراه کرد. در آن دوران که یک روز «مایکل جکسون» از یک طرف، «بیتلزها» از طرف دیگر و خوانندگان زن مشهور از جای دیگر وارد می‌شدند و خلا فرهنگی و هنری موجود در دوران ولنگاری فرهنگی را عمق می‌بخشیدند، «مدرن تاکینگ» نیز سری از میان سرها درآورد و جوانان پسر را خصوصا بدلیل مدلینگ خوب خود و تمام عواملی که در بالا بدان اشاره کردیم جذب خود کرد. امروز بدون شک ترانه‌های این گروه جزو نوستالژیک‌ترین آهنگ‌های جوانان آن ایام است.
درباره ویدئوموزیک‌های این گروه بد نیست بگوییم که فضای آن بسیار به چیزی که خوانده می‌شد نزدیک بود و بدون اینکه زحمت زیادی برای ساختن یک کلیپ پرخرج و پر زرق و برق به خود بدهند همه چیز را با یک لوکیشن و نورپردازی ساده ولی عمیق و تاثیرگذار می‌ساختند و فقط با حضور دونفره خودشان و نهایتا یکی دو شی که با متن اشعار مربوط باشد نماهنگ خود را به پایان می‌بردند. اما در همین فضای ساده مانند غالب ویدئوموزیک‌های غربی با پس زمینه نور و دکور رمانس ولی فانتزی بیننده را خیره می‌کردند و او را به عالم دیگری در ماورای زمین می‌بردند.
قسمتی از ترانه You Can Win If You Want :
تو می‌تونی پیروز شی اگر بخوای،
اگر بخوای حتما پیروز میشی،
در راهت خواهی دید که زندگی فراتر از هوس هست ،
دست منو بگیر و دنبالم بیا،
اوه ، تو یک دوست جدید برای زندگیت پیدا کردی.
منبع:
- به نقل از رسانه انقلاب
